Rusland-Engeland: 2-3
 

Voorspelling: geen

Toen ik ’s morgens Sporza moest briefen over de ploegopstelling en andere weetjes werd er mij uiteraard ook gevraagd wat mijn voorspelling was. Wel, ik zei dat het 3-0 voor de Russen kon worden, 3-0 voor de Engelsen of 3-2 voor een van beide teams. Reden van deze onduidelijkheid was vooral Rusland. Misschien is het niet het meest spectaculaire team, met voor de toeschouwers de minst gekende spelers, maar ze zijn in dit toernooi duidelijk gegroeid en hebben al regelmatig verrast. Ook deze maal verrasten ze ons en wel met hun ploegopstelling. In het gemengd dubbel niet het sterke paar van de kwartfinale, Vladimir Ivanov/Evgeniya Kosetskaya of de gerodeerde combinatie Vitalis Durkin/Nina Vislova, maar Ivan Sozonov/Evgeniya Kosetskaya …? Waarom een nieuw gevormd paar opstellen in de halve finale…?

In de eerste set bleek al snel dat dit geen gezondheidswandeling voor uitgesproken favorieten Chris Adcock/Gabrielle Adcock zou worden. En tot consternatie van de toeschouwers wonnen de Russen zelfs de eerste set! In de tweede set waren het de Engelsen die wonnen maar het bleef zwoegen. Een (eerste) derde set moest dus uitsluitsel brengen wie het andere team onmiddellijk onder druk zou zetten. En… vrij vlot wonnen Sozonov/Kosetskaya!!! Dit moeten de Engelsen absoluut niet verwacht hebben. De familie Adcock kwam in deze wedstrijd eigenlijk nooit in hun spel en het zal ongetwijfeld aan de ongekende combinatie aan de overkant gelegen hebben maar vooral Gabrielle Adcock leek wat uit haar normale doen.

Vladimir Malkov (WR 51) zou het moeilijk hebben tegen Rajiv Ouseph (WR 22) en in de eerste set kregen we dan ook een logische overwinning voor de Engelsman. Omgekeerd scenario in de tweede set echter want hier was het Malkov die met toch wel zware 21-11 cijfers het laken naar zich toe trok. Waren we op weg naar een nieuwe Russische stunt? Malkov kwam in de derde set 13-10 en 16-14 voor maar bij 16-16 kon het nog alle kanten uit. Uiteindelijk was het een zeer solide Ouseph die voor Engeland de bordjes in evenwicht bracht.

Ksenia Polikarpova (WR 53) was licht favoriet tegen Fontaine Mica Chapman (WR 67), maar geen van beide dames had tot nu toe een verpletterende indruk nagelaten. De Russische bevestigde dit wat in de wedstrijd terwijl de Engelse dan weer haar niveau iets naar omhoog krikte. Een vrij eenvoudige overwinning in twee sets bracht Engeland dan ook op één overwinning van de finaleplaats.

Vladimir Ivanov/Ivan Sozonov, regerend Europees Kampioen, hadden tot nu toe nog geen blijk gegeven deze titel waard te zijn en tegen de sterke nieuwe Engelse combinatie Marcus Ellis/Chris Langridge was het dan ook de vraag of ze Rusland in de race konden houden. Een eerste nagelbijtende set werd met 22-20 door de Russen gewonnen en beide teams leken aan mekaar gewaagd. In de tweede set leken de Engelsen bij 14-6 een geruststellende voorsprong te hebben maar Ivanov/Malkov kwamen terug tot 15-12! Gelukkig voor de Engelsen kwamen Ellis/Langridge net op tijd terug onder stoom en wonnen uiteindelijk nog vlot de tweede set. Opnieuw een derde set dus en naast het veld was dit vooral leuk voor de toch wel wat gekke Vladimir Malkov. Het publiek moest meermaals lachen wanneer hij opnieuw opveerde en luidruchtig supporterde. Zelfs “out” roepen terwijl de pluim nog in het spel was, werd door de brave man als normaal beschouwd. In de derde set was het maar even spannend want na 2-2 stoomden de Russen door naar 12-4 om uiteindelijk met 21-13 te winnen. Opnieuw een eigenaardige wedstrijd qua spelverloop en voor de tweede maal deze namiddag gingen we over het uur …

Kon het dus spannender? De dames dubbel zou uitsluitsel moeten brengen wie op zondag in de finale zou staan! Ekaterina Bolotova/Evgeniya Kosetskaya (WR 32) of Gabrielle Adcock/Lauren Smith (WR50)? U raadt ongetwijfeld al na hoeveel sets deze wedstrijd beslist werd; in drie natuurlijk! De eerste set ging eenvoudig naar de Engelsen en de tweede naar de Russen. In de derde set kwamen Adcock/Smith 13-6 voor en leek het kalf verdronken voor de Russen, maar op 16-14 kon het nog alle richtingen uit. Uiteindelijk waren het de Engelsen die wonnen met 21-16 en hun land zo de felbegeerde finaleplaats bezorgden.

Deze wedstrijd was om 14.00 uur begonnen en eindigde om iets voor 19.00 uur… De effectieve speeltijd bedroeg 4 uur en 21 minuten.

 

Ivan Sozonov/Evgeniya Kosetskaya - Chris Adcock/Gabrielle Adcock: 21-17/17-21/21-13

Vladimir Malkov - Rajiv Ouseph: 15-21/21-11/18-21

Ksenia Polikarpova - Fontaine Mica Chapman: 17-21/15-21

Vladimir Ivanov/Ivan Sozonov - Marcus Ellis/Chris Langridge: 22-20/15-21/21-13

Ekaterina Bolotova/Evgeniya Kosetskaya - Gabrielle Adcock/Lauren Smith: 12-21/21-15/16-21

 

Denemarken-Duitsland: 3-2

Voorspelling: Denemarken

Ik had sowieso Denemarken naar voren geschoven als favoriet en nadat ik de ploegopstelling onder ogen had gekregen, dacht ik aan 3-1 maar ja…

Joachim Fischer Nielsen/Christinna Pedersen (WR2) waren duidelijk favoriet tegen Max Schwenger/Carla Nelte (WR 19). Deze Duitsers zijn voor mij toch wel wat de ontdekking van het tornooi, zowel in het gemengd als heren/dames dubbel. Uiteindelijk werd het een logische overwinning in twee sets voor de Deense topfavorieten maar ze hebben er voor moeten zwoegen! Vooral Fischer Nielsen leek wat uit zijn goede doen en Pedersen moest hem regelmatig moed in spreken. Er is toch wel één constante bij de absolute topteams: net wanneer het uitzichtloos lijkt, kunnen ze toch weer een extra tandje bij steken en opnieuw op niveau acteren.

Viktor Axelsen (WR 9) is voor mij één van de (weinige) spelers die hier CONSTANT het niveau heeft gehaald wat zijn ranking rechtvaardigt. Tegen Dieter Domke (WR 60) speelde hij opnieuw heel constant en met het nodige geduld. De manier waarop Axelsen speelt, is voor mij iets dat gerust als leidraad in de opleidingen kan gebruikt worden. Wat me heel sterk opvalt (en niet enkel bij hem) is hoe breed ze de benen uit mekaar zetten bij verdediging maar dit moet ongetwijfeld heel wat beenkracht vergen. Eenvoudige overwinning voor de Deen dus en Denemarken op een overwinning van de finale.

3-1 was mijn voorspelling en de verlieswedstrijd zou in het dames enkel kunnen komen. Ik heb het gisteren al gezegd; Denemarken zit met een dames enkelprobleem. Kon Anna Thea Madsen mijn ongelijk bewijzen tegen Karin Schnaase? Deze zeer sympathieke Duitse was bij aanvang van de wedstrijd nog in de bloemen gezet wegens haar 30-jarige Geburtstag maar had ze de wedstrijd van gisteren tegen Kashina Vignes Waran mentaal al verteerd? In de eerste set ging het tot 15-15 gelijk op maar dan sloeg de Duitse een kloof om met 21-18 te winnen. In de tweede set was het Madsen die al vrij vroeg een kloof sloeg en vooral de manier waarop (minder spel van Schnaase) leek een Deense 3-0 te rechtvaardigen. Schnaase wou haar verjaardag echter passend vieren en begon zeer sterk aan de derde set. Bij 14-6 leek alles in kannen en kruiken maar toen Madsen tot 14-11 terug kwam zullen vele (Duitse) supporters aan de wedstrijd van gisteren hebben terug gedacht. Uiteindelijk was deze keer wel kassa voor de Duitse want een teveel fouten makende Madsen moest opnieuw de rol lossen. Tussenstand: 2-1 voor Denemarken.

Het heren dubbel dan Voor de Denen de verwachte combinatie Mads Pieler Kolding/Mads Conrad-Petersen (WR 13). Voor Duitsland: het gelegenheidsduo Michael Fuchs/Max Schwenger (WR-). Jawel, u ziet het goed: geen ranking. Verrassende opstelling van de Duitsers dus maar wie beide spelers wat kent, weet dat alles mogelijk is… Ik kan kort zijn: het leek wel of de Duitsers al jaren samen speelden en de hoge wereldranking hadden en dat het de Denen waren die af en toe uit verband werden gespeeld. De frustraties groeiden al snel bij de Denen en Fuchs/Schwenger acteerden op een zeer hoog niveau. Heel wat neutrale kijkers (ook ik…) hebben echt genoten van deze heren dubbel en je vraagt je soms af wat bepaalde nieuwe combinaties die niet op internationaal niveau samen spelen effectief zouden kunnen… 2-2 dus en ik hoorde een Deense authoriteit zeggen dat het voor hem nu toch wat te spannend werd; een blessure en weg zou de finaleplaats zijn…

In het dames dubbel kregen we voor het eerst Kamilla Rytter Juhl op dit EK aan het werk te zien. Was ze licht gekwetst ofzo, ik weet het niet en dus was het uitkijken of ze samen met partner Christinna Pedersen (WR 4) haar status van topper zou bevestigen tegen Carla Nelte/Johanna Goliszewski (WR 28). Na de wedstrijd kreeg ik van enkele mensen het volgende te horen: “Hoe hard smasht die Juhl zeg; juist ne man!”. Tja, enkele jaren geleden zagen we dit al en o.a. in de halve finale van het EK in Manchester had ze dit tegen Wouter Claes/Nathalie Descamps gedemonstreerd. Konden de Duitse dames deze aanvalsgolf neutraliseren? Neen dus en ze hadden het ook al vrij snel door dat deze combinatie gewoonweg te sterk was. Eenvoudige overwinning voor de Deense tanden en dus krijgen we op zondag de (verwachte) finale tussen Denemarken en Engeland.

Deze laatste ontmoeting had ook weer 4 uur geduurd…

Wie is de favoriet? Licht, maar dan ook heel licht Denemarken maar als er op dit tornooi al zekerheden zijn dan is het wel dat er geen zekerheden zijn!

 

• Christina Pedersen/Joachim Fischer Nielsen - Max Schwenger/Carla Nelte: 21-17/21-17
• Viktor Axelsen - Dieter Domke: 21-15/21-12
• Anna Thea Madsen - Karin Schnaase: 18-21/21-11/14-21
• Mads Pieler Kolding/Mads Conrad-Petersen - Michael Fuchs/Max Schwenger: 16-21/13-21
• Christinna Pedersen/Kamilla Rytter Juhl - Carla Nelte/Johanna Goliszewski: 21-15/21-9